तुझ्यासोबत आवडेल मला सूर्यास्त पहायला... त्यावेळी काही लपाछपी नसेल, जे काही भाव असतील खरे असतील, हातात हात देऊन विचारीन तेव्हा तुला, "माझ्यासोबत आयुष्यभर सूर्यास्त पहायला आवडेल का" तू कदाचित लाजशील थोडीशी, आणि हो म्हणशील माझ्या नजरेला नजर भिडवून, तेव्हा तुझ्या नजरेत एकाच वेळी तो बुडत जाणारा सूर्य आणि नव्याने उदयास येणारा मी... हे पाहण्यासाठी, कायम मनात राहण्यासाठी, येणारं आयुष्य एकमेकांच्या मिठीत वहायला, तुझ्यासोबत आवडेल मला सूर्यास्त पहायला... स्वप्नील हुद्दार . ©Swapnil Huddar

Swapnil Huddar

ढगांनी बरसावं मनसोक्त, पण बरसणं कुठे बारमाही ? तिने दिलेल्या गुलाबाला ही, चाफ्याचा गंध येत नाही... इथे मिळत नसतं हवं ते, सोडावं लागतं खूप काही, एका कवीला कळायला हवं, आयुष्य म्हणजे कविता नाही... स्वप्नील हुद्दार . ©Swapnil Huddar

Swapnil Huddar

White तू नेहमी मला म्हणत राहिलीस, रात्र रात्र जागू नको, प्रेम, विरह सगळं मान्य, पण असा तरी वागू नको... मी म्हंटलं होतं जेव्हा, जमलं तर अंधार दूर कर, हसून म्हंटली होतीस तू, "माझ्याकडे तेवढं मागू नको..." स्वप्नील हुद्दार . ©Swapnil Huddar

Swapnil Huddar

५ वर्ष, ३ महिने, ४ दिवस, इतकाच आपला दुरावा आहे, पुन्हा आपलंसं करेन मी, माझ्या मिठीत लपला पुरावा आहे... स्वप्नील हुद्दार . ©Swapnil Huddar

Swapnil Huddar

White बुडू लागला सूर्य, अंधाराची किती ती घाई, आली सांजवेळ पुन्हा अन् तुझी कविता आली नाही... रोज बुडतो तो सूर्य, अंधार ही रोजचा ठरलेला, कशाला हवी कविता जर मी हात धरलेला... तुझ्या असण्याची मला, सवय व्हायला नको, कधी तू गेलासच तर, तुझी कविता जायला नको... कवितेवर इतकं प्रेम, कवीची सवय वाटते वाईट, कदाचित कळतं हे शब्दांना, उतरू लागतात ते शाईत... हेच मी म्हणते...तुझं असणं तुझी कविता खुलवते, रोज येणाऱ्या सांजवेळी, तुझ्यापाशी मला बोलावते... तू होशील माझा, काय करू तुझी कविता माझी झाली नाही ? आली सांजवेळ पुन्हा अन् तुझी कविता आली नाही... स्वप्नील हुद्दार . ©Swapnil Huddar

Swapnil Huddar

एक जन्म शापित, एक शपथ अपुरी, तुझं आयुष्य विखुरलेलं, माझी कहाणी अधुरी... स्वप्नील हुद्दार . ©Swapnil Huddar

Swapnil Huddar