White *દોસ્ત* તારા નગર માં આવવું જો સહેલું નથી હવે યાદો જૂની અને ખાલીપો નવો ઘેરી વળે છે હવે ઉભો રહ્યો બાંકડે ફરી આવી ને પહેલાં જેમજ તારો અણસાર કે તું પણ અંહી ક્યાં મળે છે હવે ? ©Vijay Gohel Saahil

Vijay Gohel Saahil

White એ દીવસે પણ રાંધણ છઠ્ઠ પછી ની શીતળા સાતમે ફૂટપાથ નજીક એક કાર આવી, ડ્રાઈવરે જમવાનુ ભરેલી થેલી એક બહેન અને બાળક ને આપી અને કાર નિકળી ગઈ. થેલી માં ગઈકાલ ની બનાવેલી વાનગીઓ હતી, બાળકે કુતુહલતા થી માં ને પૂછ્યું માં આજે આટલું સરસ જમવાનું કેમ, માં એ કહ્યું શીતળા સાતમ હોય એટલે લોકો સારી વાનગીઓ આજે બનાવીને આવતી કાલે જમે. બાળકે એક પૂરી મોઢા માં નાખી, અને બોલ્યો આપણે તો રોજ વાસી અને ગઈકાલ નું જ જમીએ છીએ, આપણે તો રોજ શીતળા સાતમ હોય હેં ને માં ?? માં એ એને છાતી સરસો ચાંપી દીધો. ©Vijay Gohel Saahil

Vijay Gohel Saahil

छत पे छेद हे, उसका भी एक सबब यह हे उजाला पंहोचता रहेगा गरीब के घर अब ©Vijay Gohel Saahil

Vijay Gohel Saahil

ખબર જેવી થઈ કે પતંગિયા એ ફૂલોને મળવાનું સરનામું, મન માં રાખ્યું છે ત્યાર થી બધાં અત્તર નાં શોખીનો એ પતંગિયાનું બહુ ધ્યાન રાખ્યું છે નીચોવાઈ ગયા એકેક ફૂલો બાગ ના જ્યાર થી મોંઘી શીશી ઓ માં પછી બાગે મૌસમ ને કાન માં કહ્યું, જા કાચ ની શીશી માં આખું ચમન રાખ્યું છે. ©Vijay Gohel Saahil

Vijay Gohel Saahil

White અહમ ને તારા માં થી હે મન, પહેલા થોડો નીકાળી તો જો સબંધો કાચ ની જેમ તૂટી થોડા જાય? તુ એને સંભાળી તો જો રણ ભૂમિ માં ભલે છીએ ઊભા , કલમ જ તો છે તીર અને કમાન હાર અને જીત તો પછી ની વાત, પહેલા તુ! સિક્કો ઉછાળી તો જો ©Vijay Gohel Saahil

Vijay Gohel Saahil

પર્ણ પલળ્યું વરસાદ માં કે રડ્યું, ખબર નથી કદાચ આ બધો મોસમ નો દોષ લાગે છે આંખો માં કાજળ ઝુલ્ફો માં ગુલાબ, આ ગુલાબ જન્નત ઉલ ફિરદૌશ લાગે છે ©Vijay Gohel Saahil

Vijay Gohel Saahil