White काळ किती लोटला उभा मी तसाच अजुनी आहे काळाचे मी झेलुन चटके भग्न जाहलो आहे अजून सुंदर दिसतो आहे कळस जरा कललेला रान वाढले सभोवती भिंतीस तडा ही गेला कुणी महात्मा थोर इथे बसला होता ध्यानाला तेव्हापासुन महत्त्व आले फारच या स्थानाला भक्तीने त्या प्रसन्न होउन देव प्रगट तो झाला भाग्य लाभले मज देहाचा कृतार्थ कण कण झाला दर्शनास मग भक्त यायचे फार इथे देवाच्या देहभान विसरून जायचे भजन किर्तनी त्याच्या रोज व्हायची इथे आरती सकाळ संध्याकाळी कुणी गायचे मधुर स्वराने देवाला भूपाळी काळाच्या ओघात जाहली पडझड माझी आता क्वचित कुणी एखादा येतो मला पाहण्या करता मंदिर आहे नवे बांधले दूर जरा देवाचे तसाच आहे उभा जरी मी लक्ष नसे कोणाचे ©जितू

जितू

मला स्वप्नात दिसले गाढ मी झोपेत असताना अहो मी पाहिले प्राण्यांस त्या एकत्र जमताना मला दिसली सभेला फार गर्दी सर्व प्राण्यांची गहन चर्चा सभेमध्ये कशावर चालली त्यांची किती प्राणी किती पक्षी तिथे झाडून जमलेले सभेसाठीच होते सर्व ते रांगेत बसलेले कुणी मग बोलले रागात प्राणी जोरजोराने कसा माणूस जगतो आंधळा होऊन स्वार्थाने नियम ना पाळतो कुठले करी विध्वंस सगळ्याचा किती तोडून झाडांना घडवतो ऱ्हास रानांचा म्हणे गाढव कुणा कुत्रा शिव्या माणूस देताना मनाला वेदना होते उगा ऐकून घेताना किती होतो मनाने लालची माणूस स्वार्थाने मुक्या प्राण्यांस इतका त्रास का द्यावा बरे त्याने उगा हत्या किती करतो बघा माणूस प्राण्यांच्या किती होऊन गेल्या नष्ट जाती आजवर त्यांच्या सभेच्या शेवटी ठरले इशारा ठाम देण्याचे तुझे हे सत्र थांबव तू जरा विध्वंस करण्याचे ठरवले सर्व प्राण्यांनी नियम जर पाळले नाही इथे राहील का समतोल बाकी सृष्टिचा काही ©जितू

जितू

मैत्रीण जवळची तुला मानले होते ते निभावले मी मनापासुनी नाते नेहमी तुझ्या मी मदतीसाठी आलो मग सांग कुठे मी चुकलो का तुझे वागणे सतत बदलते आहे हा अबोला तुझा मला खटकतो आहे मोकळेपणाने विचार ये तू सारे ते प्रश्न तुला पडणारे म्हणतेस जरी विश्वास तुझ्यावर आहे मग मनी तरीही शंका कसली आहे मी सांगत आलो तुलाच सगळे काही काहीच लपवले नाही ये बोलू आपण दोघे शांतपणाने होईल मळभ बघ दूर मनीचे त्याने काळजी सखे मज तुझी वाटते आहे तू सांग खरे जे आहे शंकेला नात्यामध्ये स्थान नसावे विश्वासाचे कोंदण नात्यास मिळावे संवाद मोकळा दोघांमध्ये व्हावा नात्यात गोडवा यावा ©जितू

जितू

White छोटेसे हे गाव आमचे नदीकिनारी वसलेले सभोवताली लक्ष ठेवण्या डोंगर असती बसलेले सायंकाळी नदीकिनारी आवडते मज फिरायला जाउन तेथे जरा एकटे झाडाखाली बसायला नसतो कोलाहल कुठलाही शांत वाटते खूप इथे अनेक वेळा डोळे मिटुनी बसुन राहतो मीच तिथे कानावरती पडतो केवळ खळखळाट त्या पाण्याचा सुखद वाटतो थंडगार मज स्पर्श वाहत्या वाऱ्याचा अंतर थोडे चालुन जाता मंदिर आहे स्वामींचे सायंकाळी तिथे चालते कीर्तन त्यांच्या नामाचे रोज आरती असते तेथे मेळा जमतो भक्तांचा ऐकू येतो नाद दूरवर मंदिरातल्या घंटांचा सुंदर दिसतो परिसर सारा मावळतीच्या किरणांनी किती वेळ मी पहात बसतो दृश्य मनोहर नयनांनी एक वेगळी गूढ आर्तता मनास माझ्या सुखावते पुन्हा पुन्हा येण्यास इथे मन मलाच माझे खुणावते ©जितू

जितू

झाली होती पडझड शाळेच्या वास्तूची इमारत जुनी काल पाडली शाळेची उरलेले आहे मागे शाळेचेच जोते आठवता शाळा पाणी डोळ्यामध्ये येते पहिल्यांदा शाळेमध्ये आलो होतो जेव्हा मनामध्ये भीती थोडी होती माझ्या तेव्हा रुळलो नंतर आम्ही शाळेमध्ये सारे सवंगडी नवे माझे हळूहळू झाले शिकवले शिक्षकांनी आम्हा खूप छान किती विषयांचे त्यांनी दिले आम्हा ज्ञान वर्गातल्या सगळ्यांशी गट्टी माझी झाली साऱ्यांनी मिळून आम्ही मस्ती खूप केली खेळायचो खेळ आम्ही इथे किती न्यारे वाटून खायचो येथे डबे आम्ही सारे अशा खूप आठवणी शाळेच्या आहेत मन माझे हरवते गोड त्या क्षणात एकदा वाटते पुन्हा लहान मी व्हावे मित्र मैत्रिणीं सोबत शाळेमध्ये जावे मधल्या सुट्टीत कुल्फी चिंचा पेरू खावे सोनेरी ते क्षण थोडे फिरुनी जगावे ©जितू

जितू

झाली होती पडझड शाळेच्या वास्तूची इमारत जुनी काल पाडली शाळेची उरलेले आहे मागे शाळेचेच जोते आठवता शाळा पाणी डोळ्यामध्ये येते पहिल्यांदा शाळेमध्ये आलो होतो जेव्हा मनामध्ये भीती थोडी होती माझ्या तेव्हा रुळलो नंतर आम्ही शाळेमध्ये सारे सवंगडी नवे माझे हळूहळू झाले शिकवले शिक्षकांनी आम्हा खूप छान किती विषयांचे त्यांनी दिले आम्हा ज्ञान वर्गातल्या सगळ्यांशी गट्टी माझी झाली साऱ्यांनी मिळून आम्ही मस्ती खूप केली खेळायचो खेळ आम्ही इथे किती न्यारे वाटून खायचो येथे डबे आम्ही सारे अशा खूप आठवणी शाळेच्या आहेत मन माझे हरवते गोड त्या क्षणात एकदा वाटते पुन्हा लहान मी व्हावे मित्र मैत्रिणीं सोबत शाळेमध्ये जावे मधल्या सुट्टीत कुल्फी चिंचा पेरू खावे सोनेरी ते क्षण थोडे फिरुनी जगावे ©जितू

जितू