White It hasn't snowed yet It will never snow here But feel the coldness rush in Whenever he passes by His robes, whiter than the snow His appearance flushes the sky He was offered fine wine And a night alongside cold spring But his solace is in quiet places And in a melody he likes to sing Some places carry his traces Some stories carry his name But he only carries his beloved And some memories of the same. ©Anagha Ukaskar

Anagha Ukaskar

Unsplash नुकतेच पंख फुटलेल्या माझ्या छोट्याश्या चिमण्यांनो, थोड्याच दिवसात अशा भुर्रकन उडून जाल रिकाम्या खोल्यांत आणि इथल्या गोंधळातही अनेकदा मला तुम्ही वावरताना दिसाल सकाळी उठल्यापासून ते रात्री झोपेपर्यंत लहान मोठ्या गोष्टीखातर मारलेली हाक, बाहेर जाऊन आलो तरीही खाऊ नाही आणला म्हणून उगाचंच रागाने फुगलेलं नाक गप्पा मारत केलेलं मॉलिश आणि स्किनकेअर तेव्हाच आपण टिपलेले ते विचित्र असे फोटो गाण्यांच्या मैफिली आणि उशांची मारामारी आता जेव्हा जेव्हा पाहते तेव्हा आनंद होतो भल्या पहाटे आपोआप बंद झालेला पंखा आणि अंगावर ओढलेलं ऊबदार असं ब्लँकेट बऱ्याचदा सहजंच म्हणून दिलेलं लाल गुलाब आणि वाढदिवसाला दिलेली ती सुंदर अशी भेट कळत नकळत केलेल्या या प्रेमाच्या गोष्टी अनोळखी जागेला असं घर बनवून राहिलात मायेने सामावून घेऊन आणि होऊन कळलेच नाही केव्हा इतक्या जवळच्या झालात म्हणूनच सोबत देत आहे शुभेच्छा तुम्हाला आकाशाकडे उंच उंच भरारी घ्याल कवेत येतील स्वप्ने सारी आजवर पाहिलेली एक दिवस नक्की ती पूर्णत्वाला न्याल आणि तुम्हालाही आठवावेत हे दिवस केव्हातरी भविष्यात जेव्हा केव्हा मागे वळून पहाल वेळ काढून पुन्हा जमाल, न जमाल पण नक्कीच या दिवसांच्या आठवणीत रमाल... पण नक्कीच... या दिवसांच्या आठवणीत रमाल ©Anagha Ukaskar

Anagha Ukaskar

New Year 2024-25 नुकतेच पंख फुटलेल्या माझ्या छोट्याश्या चिमण्यांनो, थोड्याच दिवसात अशा भुर्रकन उडून जाल रिकाम्या खोल्यांत आणि इथल्या गोंधळातही अनेकदा मला तुम्ही वावरताना दिसाल सकाळी उठल्यापासून ते रात्री झोपेपर्यंत लहान मोठ्या गोष्टीखातर मारलेली हाक, बाहेर जाऊन आलो तरीही खाऊ नाही आणला म्हणून उगाचंच रागाने फुगलेलं नाक गप्पा मारत केलेलं मॉलिश आणि स्किनकेअर तेव्हाच आपण टिपलेले ते विचित्र असे फोटो गाण्यांच्या मैफिली आणि उशांची मारामारी आता जेव्हा जेव्हा पाहते तेव्हा आनंद होतो भल्या पहाटे आपोआप बंद झालेला पंखा आणि अंगावर ओढलेलं ऊबदार असं ब्लँकेट बऱ्याचदा सहजंच म्हणून दिलेलं लाल गुलाब आणि वाढदिवसाला दिलेली ती सुंदर अशी भेट कळत नकळत केलेल्या या प्रेमाच्या गोष्टी अनोळखी जागेला असं घर बनवून राहिलात मायेने सामावून घेऊन आणि होऊन कळलेच नाही केव्हा इतक्या जवळच्या झालात म्हणूनच सोबत देत आहे शुभेच्छा तुम्हाला आकाशाकडे उंच उंच भरारी घ्याल कवेत येतील स्वप्ने सारी आजवर पाहिलेली एक दिवस नक्की ती पूर्णत्वाला न्याल आणि तुम्हालाही आठवावेत हे दिवस केव्हातरी भविष्यात जेव्हा केव्हा मागे वळून पहाल वेळ काढून पुन्हा जमाल, न जमाल पण नक्कीच या दिवसांच्या आठवणीत रमाल ©Anagha Ukaskar

Anagha Ukaskar

White घरालगत गोडसर पाण्याची विहीर, देव सहा असले तरी परडीत दहा फुले, निवांत वेळी कानावरती कोकिळेचे गाणे तरी "तुमच्या गावात सांगा आता ठेवलंय काय?" म्हणे! सुट्टीमध्ये रंगतात इथल्या अंगणात खेळ, शहरात आता कोणाला खरंच असतो का हो वेळ? खाऊसाठी अजूनही आम्हाला पुरेसे आहे नाणे तरी "तुमच्या गावात सांगा आता ठेवलंय काय?" म्हणे! गाड्या आहेत सर्वांच्या पण गर्दी नाही, पाहुणे रावणे येतात खूप पण वर्दी नाही, मिळून मिसळून अजूनही इथल्या साऱ्यांचे जगणे तरी "तुमच्या गावात सांगा आता ठेवलंय काय?" म्हणे! पाहू तिकडे उभी आहे हिरवीगर्द झाडी, पिढ्यान् पिढ्या जपली फळा-नारळाची वाडी, अजून काही नको आता यातच सुख मानणे जे आता ठेवलंय तेच यापुढेही जपणे! ©Anagha Ukaskar

Anagha Ukaskar

a-person-standing-on-a-beach-at-sunset Someone asked me if I would come back to you If I saw you now, even for a moment At first I thought I would run to you And water you like a flower with my tears Or I would stand still and stare into your eyes Until I realise you are real, not a delusion of dreamers But trust me, I won't I won't plunge forward to hold you like I'd thought For you're not mine to hold anymore I will take a step back and let you go Like the slowly falling pieces that we tore I don't know, I never will What it's like to speak without poetry For every word is ink to my pen And every page my life's tapestry. ©Anagha Ukaskar

Anagha Ukaskar

green-leaves 𝒀𝒐𝒖, who brought the scented candle into this house, A companion having the long lasting light, Making the room fragrant and bright, Spreading your presence with delight, Hugging each corner of the cold with your warmth. Though one day the flames will die and the container lie empty, the room will be filled with your love Which smells like life. It inspired me to reach for my pen and diary. I like to shut the windows and close the door, If it means embracing the quiet with 𝒀𝒐𝒖. ©Anagha Ukaskar

Anagha Ukaskar