बा, विठ्ठला मनाच्या पंढरीनेही एकदा उघडू दे नव्या आशेचे दार रिंगणातून त्याच्याही दवडू दे अश्व प्रेम,आपुलकीचा .. गरीब-श्रीमंत,जात-पात या सगळ्याचा विसर पडणार्‍या वैष्णवांचे वसू दे तेथेही घर... यातनांच्या अंधारात गुरफटलेल्या, विश्वासघाताच्या आगीत होरपळलेल्या जिवाला तूच घे माय -माऊली बनून कुशीत... दे आता तूच पाठबळ त्याला नवचैतन्याचा टाळ घालून गळ्यात ... वैराग्याच्या भीतीने भेदरलेल्या जिवाच्या भेगाळलेल्या मनाच्या जमिनीवर पडू दे एकदा जिद्दीचा,आत्मविश्वासाचा आषाढी पाऊस... फसलेली नाती , चुकलेल्या वाटा मागे टाकून. .आशेने धरलेल्या नवीन वाटेवर मिळू दे प्रेम, आनंदाने भरलेला वारकरी सहवास.. _sensitive_ink_ ©Dr. BHAGYASHRI

126 View