New Year 2024-25 नवी नवी नवलाई ओठी आनंदाचे गाणे नवीन आले हे वर्ष जाईल का रे सुखाने एकामागे एक प्रश्न किती शोधावी उत्तरे संकटातल्या चाहुलीचे मागचे ते वर्ष सरे नववर्षाच्या येण्याने विश्व अंबरी उजळु दे सुख समृद्धी आनंदाचे स्वप्न रंगांनी भरू दे त्याच त्या आठवणींना थोडासा विसावा देऊ नवीन या स्वप्नांनी उत्तुंग भरारी घेऊ गतकाळाचा डोई भार विसरून जाऊ निराशा रुपरंग नवे नवेसे नव्याने जागवु आशा ~ विलास भोईर ©Vilas Bhoir

Vilas Bhoir

हाडामासाचा फक्त शरीर नव्हे जन्म देणारी जन्मदात्री आहे ती नऊ महिने वेदना सहन करणारी वेदनारहित 'स्त्री' आहे ती.. फक्त संभोगासाठी नसते 'स्त्री' जन्म आणि पोषण असे दर्शन एकावेळी देणारी आहे ती दोन मासाचे गोळे आणि योनी एवढंच बघतो पुरुष खरं तर प्रचंड वेदना सहन करून जन्म देणारी 'स्त्री'आहे ती... प्रेम तिच्या शरीरावर की तिच्यावर असतं ? प्रसूती च्या वेळी पुरुषाला लाजवणारी आहे ती करावीच माणसाने एकदा स्त्री ची प्रसूती कळेलच किती कणखर आहे ती... नुसती हौस पूर्ण करण्यासाठी नसते पुरुषाला पूर्ण करणारी आहे स्त्री आहे ती कोणासाठी काहीही असो तिला बघण्याचा दृष्टिकोन आई,बहीण,बायको अशा अनेक नात्यांची जन्मदाती आहे ती... ©अश्लेष माडे (प्रीत कवी )

अश्लेष माडे (प्रीत कवी )

White आई गं, उद्या लग्न आहे माझं, खूप घाल-मेल होतेय गं मनात, होईन का परकी मी ह्या घराला, लग्न लागल्या क्षणांत ? मीच निवडलाय माझा नवरा, चांगला वाटतोय सध्या, मलाच जबाबदार धराल का, जर वाईट वागला उद्या ? तू म्हणालीस, "सासुबाईंना तू तुझी आईच समज," वाटतं का गं तुला ते इतकं, सोप्पं आणि सहज ? पुसू शकेन का त्यांच्या पदराला, मी माझे खरकटे हात, भरवतील का आजारपणात, त्या मला मऊ मऊ भात ? माहेरी येईन तेंव्हा करेन का राज्य मी माझ्या खोलीवर घुसून ? का मी गेल्या गेल्या टाकशील माझ्या सगळ्या खाणा-खुणा पुसून ? येईल का माझी आठवण तुला जेंव्हा करशील नारळाची चटणी, विसरता येतात का गं कधी, दैनंदिन आठवणी ? तुम्हाला वाटते तितकी कणखर नाहीये मी अजून, मनातला गोंधळ लपवण्यासाठी बसलीये सजून-धजून. आई ह्यातलं काहीच मला तुला येणार नाही सांगता, बघ ना किती मोठी झालेय, तुझ्या अंगणात रांगता-रांगता ! घेऊन चाललीये मी माझ्या आवडीची उशी आणि दुलई, अंगणातलं चाफ्याचं झाड मात्र कधी तोडू नकोस गं आई. जेंव्हा जेंव्हा त्या झाडाखाली, तू उभी राहशील, फुलांच्या मंद वासांतून तू पुन्हा मला अनुभवशील. सुखानी म्हणो, वा दुःखाने कधी माहेरी ही पोर आली, असु दे तिच्यासाठी जागा, त्या चाफ्याच्या झाडाखाली.......! ©विवेक कान्हेकर(जिंदगी का मुसाफिर,.🚶)

विवेक कान्हेकर(जिंदगी का मुसाफिर,.🚶)

New Year 2024-25 नवी नवी नवलाई ओठी आनंदाचे गाणे नवीन आले हे वर्ष जाईल का रे सुखाने एकामागे एक प्रश्न किती शोधावी उत्तरे संकटातल्या चाहुलीचे मागचे ते वर्ष सरे नववर्षाच्या येण्याने विश्व अंबरी उजळु दे सुख समृद्धी आनंदाचे स्वप्न रंगांनी भरू दे त्याच त्या आठवणींना थोडासा विसावा देऊ नवीन या स्वप्नांनी उत्तुंग भरारी घेऊ गतकाळाचा डोई भार विसरून जाऊ निराशा रुपरंग नवे नवेसे नव्याने जागवु आशा ~ विलास भोईर ©Vilas Bhoir

Vilas Bhoir

हाडामासाचा फक्त शरीर नव्हे जन्म देणारी जन्मदात्री आहे ती नऊ महिने वेदना सहन करणारी वेदनारहित 'स्त्री' आहे ती.. फक्त संभोगासाठी नसते 'स्त्री' जन्म आणि पोषण असे दर्शन एकावेळी देणारी आहे ती दोन मासाचे गोळे आणि योनी एवढंच बघतो पुरुष खरं तर प्रचंड वेदना सहन करून जन्म देणारी 'स्त्री'आहे ती... प्रेम तिच्या शरीरावर की तिच्यावर असतं ? प्रसूती च्या वेळी पुरुषाला लाजवणारी आहे ती करावीच माणसाने एकदा स्त्री ची प्रसूती कळेलच किती कणखर आहे ती... नुसती हौस पूर्ण करण्यासाठी नसते पुरुषाला पूर्ण करणारी आहे स्त्री आहे ती कोणासाठी काहीही असो तिला बघण्याचा दृष्टिकोन आई,बहीण,बायको अशा अनेक नात्यांची जन्मदाती आहे ती... ©अश्लेष माडे (प्रीत कवी )

अश्लेष माडे (प्रीत कवी )

White आई गं, उद्या लग्न आहे माझं, खूप घाल-मेल होतेय गं मनात, होईन का परकी मी ह्या घराला, लग्न लागल्या क्षणांत ? मीच निवडलाय माझा नवरा, चांगला वाटतोय सध्या, मलाच जबाबदार धराल का, जर वाईट वागला उद्या ? तू म्हणालीस, "सासुबाईंना तू तुझी आईच समज," वाटतं का गं तुला ते इतकं, सोप्पं आणि सहज ? पुसू शकेन का त्यांच्या पदराला, मी माझे खरकटे हात, भरवतील का आजारपणात, त्या मला मऊ मऊ भात ? माहेरी येईन तेंव्हा करेन का राज्य मी माझ्या खोलीवर घुसून ? का मी गेल्या गेल्या टाकशील माझ्या सगळ्या खाणा-खुणा पुसून ? येईल का माझी आठवण तुला जेंव्हा करशील नारळाची चटणी, विसरता येतात का गं कधी, दैनंदिन आठवणी ? तुम्हाला वाटते तितकी कणखर नाहीये मी अजून, मनातला गोंधळ लपवण्यासाठी बसलीये सजून-धजून. आई ह्यातलं काहीच मला तुला येणार नाही सांगता, बघ ना किती मोठी झालेय, तुझ्या अंगणात रांगता-रांगता ! घेऊन चाललीये मी माझ्या आवडीची उशी आणि दुलई, अंगणातलं चाफ्याचं झाड मात्र कधी तोडू नकोस गं आई. जेंव्हा जेंव्हा त्या झाडाखाली, तू उभी राहशील, फुलांच्या मंद वासांतून तू पुन्हा मला अनुभवशील. सुखानी म्हणो, वा दुःखाने कधी माहेरी ही पोर आली, असु दे तिच्यासाठी जागा, त्या चाफ्याच्या झाडाखाली.......! ©विवेक कान्हेकर(जिंदगी का मुसाफिर,.🚶)

विवेक कान्हेकर(जिंदगी का मुसाफिर,.🚶)