White कवितेच्या वाटेला चार ओळी लिहिल्या गेल्या अथांग मनाच्या कोपऱ्यातून दाटता कल्लोळ आठवणींचा शब्द हे नवे उमटले अंतरातून मी शोधीत कवितेच्या वाटेला हरवलो माझ्या हळव्या मनात शब्दसखा माझाच मीच झालो गुंफता भाव माझ्याच गाण्यात अमर आहे ही प्रत्येक ओळ जरी आज तिचा कुणा ठाव नसे भरकटलेल्या जीवनरुपी नावेला सूचलेल्या कवितेतून दिशा दिसे इतकी नागमोडी कवितेची वाट कधी व्यथा, कधी आनंद अफाट शब्द जोडता,मने जोडली जाती सूर्योदयापुर्वीची सोनेरी पहाट कविता आहे कला अंतरीची मुक्त वाट दडल्या भावनांची एकरुप होऊन स्वतःशी स्वतः व्यक्त होण्याची रीत जीवनाची जीवनाचे गाणे गात जगावे कवितेतुनी आपण व्यक्त व्हावे शब्दांतून मन स्वच्छ दिसावे प्रत्येकाला असे कवी मन असावे. प्रयाग पवार ©prayag pawar

prayag pawar

कृष्ण मनातला... काय उपमा देऊ कृष्णा तुझ्या माझ्या नात्याला न झालो सखा अर्जुन न झालो सवंगडी सुदामा ||१|| न रमलो राधे सारखा, तरीही जपले तुला मनाच्या कोपऱ्यात पाहतो कधी त्या मोरपिसात ऐकतो तुला बासरीच्या सुरात||२|| वसलास मनात माझ्या तुच एक अलौकिक शक्ती बनून हरवलेल्या दिशेचा वाटाड्या कधी काटेरी वाटेवरचा सांगाती||३|| त्या अगाध तुझ्या बाललीला दिसती आजही बालमनांत नाजुक- नाजुक पावलांनी तूच खेळ खेळसी घराघरांत||४|| भेट तुझी व्हावी एकदातरी भेटावा मला कृष्ण मनातला हळव्या चंचल मनास माझ्या अर्थ समजावा जीवनातला.||५|| -प्रयाग पवार वाघवाडी परळी सातारा ©prayag pawar

prayag pawar