(ਕਾਇਰ ਸ਼ਾਇਰ) ਕੋਸੀ ਕੋਸੀ ਧੁੱਪ ਚ ਆ ਮੈਂ ਸੌਰ ਪੈਂਦੀ ਚੁੱਪ ਚ ਆ ਮੈਂ ਅਮਨ ਨੇ ਹੰਡਾਏ ਜਿਹੜੇ ਉਹ ਹਰ ਇਕ ਰੁੱਤ ਚ ਆ ਮੈ ਤੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਜੂਹ ਚ ਆ ਤੇਰੇ ਸੋਚਾ ਵਾਲੇ ਖੂਹ ਚ ਆ ਤੂੰ ਬਾਹਰੋਂ ਲੱਭਦੀ ਆ ਮੈਨੂੰ ਮੈ ਤੇਰੀ ਰੂਹ ਚ ਆ ਤੇਰੇ ਜਿਸਮ ਦੀ ਖੂਸਬੂ ਤੇ ਤੇਰੇ ਰੂਹ ਦਾ ਹਾਣੀ ਆ ਤੂੰ ਸ਼ਰਬਤ ਦਾ ਸਮੁੰਦਰ ਤੇ ਮੈ ਫਿੱਕਾ ਪਾਣੀ ਆ ਤੂੰ ਪੁੰਨਿਆ ਦਾ ਚੰਨ ਏ ਤੇ ਮੈ ਚਕੋਰ ਆ ਤੇਰੇ ਸਿਰ ਚੜ ਬੋਲੇ ਜੋ ਮੈ ਇਸ਼ਕੇ ਦੀ ਲੋਰ ਆ ਤੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਦੀ ਆਸ਼ਕ ਆ ਤੇ ਮੈਂ ਇਕ ਫ਼ਕੀਰ ਸ਼ਾਇਰ ਆ ਜੇ ਲਿਖਾ ਨਾ ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਾਇਰ ਆ ਤੇਰੇ ਅਮਨ ਲਿਖਾਰੀ ©ਤੇਰਾ ਮੈਂਟਲ ਕੰਬੋਜ਼

ਤੇਰਾ ਮੈਂਟਲ ਕੰਬੋਜ਼

ਥੱਕ ਗੲੀ ਹੈ ਯਹ ਜਿੰਦਗੀ ਮੇਰੀ ਅਬ ਔਰ ਮੱਤ ਠੁਕਰਾ ਦੇਣਾ ਮਿਲ ਜਾਏ ਅਗਰ ਜ਼ਹਿਰ ਐਸਾ ਤੋ ਹਮ ਕੋ ਵੀ ਪੀਲਾ ਦੇਣਾ ਰਾਤੋ ਕੋ ਉਠ ਉਠ ਕਰ ਰੋਣੇ ਸੇ ਅੱਛਾ ਇਕ‌ ਦਿਨ ਚੈਨ ਕਿ ਨੀਂਦ ਸੁੱਲਾ ਦੇਣਾ‌ ਹੇ ਖੁਦਾ ਸੁਣ ਰਹਿ ਹੋ ਹਮ ਕੋ ਵੀ ਇਕ‌ ਮੌਤ ਕਾ ਜਾ ਜਿੰਦਗੀ ਕਾ ਜਗਾ ਦੇਣਾ ਰੋਜ਼ ਕਾ ਤੜਫਾ ਤੜਫਾ ਕੈ ਮਜ਼ਾ ਲੈ ਨਾ ਯਾਰ ਤੇਰਾ ਅਮਨ ਲਿਖਾਰੀ

ਤੇਰਾ ਮੈਂਟਲ ਕੰਬੋਜ਼

ਬਿਛੜ ਗਏ ਹੈ ਤੁਮ ਸੇ ਪਰ ਮਿਲੋ ਗੲੇ ਕਿਸੀ ਰਾਸਤੇ ਯਕੀਨ ਹੈ ਯਹ ਸੁਪਨਾ ਦੇਖੋ ਜਨਾਬ ਹਮਾਰਾ ਕਿਤਨਾ ਹਸੀਨ ਹੈ ਇਕ ਸ਼ਰਾਬ ਕੈ ਸਰੂਰ ਜੈਸਾ ਸਰੂਰ ਆਤਾ ਹੈ ਤੇਰਾ ਖਾਮੋਸ਼ ਚਹਿਰਾ ਜਬ ਮੇਰੇ ਖਾਬੋ ਮੈਂ ਜਾਤਾ ਹੈ ਤੇਰੀ ਬੇਵਫ਼ਾਈ ਕਾ ਰਾਸਤਾ ਵੀ ਮੂਜੇ ਭੁੱਲ ਜਾਤਾਂ ਹੈ ਸੱਚ ਮੈ ਬਿਤਾਉ ਜਨਾਬ ਯਹ ਚਹਿਰਾ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਆਖੋ ਸੇ ਨੀਰ ਬਹਾਤਾ ਹੈ ਤੇਰਾ ਅਮਨ ਲਿਖਾਰੀ

ਤੇਰਾ ਮੈਂਟਲ ਕੰਬੋਜ਼

( kya baat a) ਕਿਉ ਗਮ ਕੈ ਇਹ ਸਾਏ ਮੈ ਡੁੱਬੀ ਰਾਤ ਹੈ ਇਹ ਮੌਸਮ ਹੈ ਜਾ ਆਖੋ‌ ਕਿ ਬਰਸਾਤ ਹੈ ਇਹ ਆਪਕਾ ਖੁਦ ਕਾ ਫੈਸਲਾ ਹੈ ਜਾ ਕੋਈ ਮਜਬੂਰੀ ਵਾਲੀ ਬਾਤ ਹੈ ਜਨਾਬ ਬਤਾ ਦੋ ਹਮਾਰੀ ਵੀ ਦੋ ਪਲ ਕਿ ਜਿੰਦਗੀ ਆਪਕੇ ਸਾਥ ਹੈ ਲੇਕਿਨ ਸੱਚ ਮੈ ਬਤਾਣਾ ਯਹ ਕਿਸ ਕੈ ਸਾਥ ਬਿਤਾਈ ਰਾਤ ਹੈ ਤੇਰਾ ਅਮਨ ਲਿਖਾਰੀ

ਤੇਰਾ ਮੈਂਟਲ ਕੰਬੋਜ਼

(ਸਬਕ) ਇਸ਼ਕ ‌ਦਾ ਪੈੜਾਂ ਰਾਸ ਨਾ ਆਇਆ ਅੱਖੀਆਂ ਨੇ ਰੋਣਾ ਦਿਖਾਈਆ‌ ਕੰਨੀ ਨੱਥੀਆ ਪਾਕੇ ਉਸ ਚੰਦਰੀ ਨੇ ਰਾਂਝੇ ਵਾਗ‌ ਘੁੰਮਾਈਆ‌ ਮਹੁੱਬਤ ‌ਮੇਰੀ ਨੇ ਸ਼ਾਇਰ ਬਣ ਕੈ ਸਾਥ ਨਿਭਾਈਆ ਪਰ ਸੱਜਣਾ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਚ ਰਹਿਮ ਨਾ ਆਇਆ ਖੂਹਾ ਦੇ ਪਾਣੀ ਸੁੱਕ ਮੁੜ ਧਰਤੀ ਤੇ ਆਈਆ ਪਿਆਰ ਮੇਰੇ ਨੇ ਥੋਖਾ ਕਰਕੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਉਣ ਦਾ ਸਬਕ ਸਿਖਾਇਆ ਯਾਰੋ ਸੱਚ ਦੱਸਾਂ ਮੈ ਉਹਨੂੰ ‌ਪਾਉਣ ਦਾ ਜੋਰ ਬਥੇਰਾ ਲਾਈਆ ਪਰ ਉਹ ਮੁੜ ‌ਵਾਪਸ ਨਾ ਆਈਆ ਤੇਰਾ ਅਮਨ ਲਿਖਾਰੀ ‌

ਤੇਰਾ ਮੈਂਟਲ ਕੰਬੋਜ਼

ਕੱਲੇ ਆਉ copy ਕਰ ਨਾ ਮੁਰੇ ਆਈਆਂ ਕਰੋ ਐਵੇ ਨਾ ਗੱਲਾਂ ਵਿਚ ਦੱਬਿਆ ਕਰੋ ਸੱਪ ਤੇ ਨਿਉਲੇ ਦਾ ਨਾ ਖੇਡ ਕਰਾਈਆ ਕਰੋ ਜੇ ਅੜਨਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾ ਥੰਮ ਬਣ ਅੱਗੇ ਆਈਆ ਕਰੋ ਪਿੱਠ ਪਿੱਛੇ ਨਾ ਚਲਾਕੀਆ ਦਿਖਾਈਆ ਕਰੋ ਪੁੱਤ ਟਿਕ ਜਾਉ ਐਵੇ ਨਾ ਗੱਲ ਗੱਲ ਤੇ ਜੀਜੇ ਨਾਲ ਪੇਚਾ ਪਾਈਆ ਕਰੋ ਚਾਰ ਪੰਜ ਛਲਾਰੂ ਲੈਕੇ ਨਾ ਆਕੜ ਦਿਖਾਈਆਂ ਕਰੋ ਦਮ ਹੈ ਤਾਂ ਕੱਲੇ ਆਈਆਂ ਕਰੋ ਲੱਗੀ ਸਮਝ ਗੌਰ ਕਰੋ ignore ਨਾ ਕਰੋ ਚੱਲ ਚੱਲ ਪੁੱਤ ਦਫਾ ਹੋ ਤੇਰਾ ਅਮਨ ਲਿਖਾਰੀ

ਤੇਰਾ ਮੈਂਟਲ ਕੰਬੋਜ਼