"White ସମୟର ଘୋଡ଼ା ତ ଲଗାମ ଛଡ଼ା କେତେବେଳେ ମଧ୍ୟରାତ୍ରିର ସୁରୁଜ ତ କେତେବେଳେ ପାହାନ୍ତିଆ ତାରା l ସକାଳର ଲେଞ୍ଜରା ପୋଛୁ ପୋଛୁ, ନେଇ ଆସେ ଯୌବନର ଗୋଧୂଳି ବେଳ l ଘଣ୍ଟା ପଛରେ ଥିବା ନିରୀହ ଝିଟିପିଟି ଘଣ୍ଟାର ଧ୍ୱନିକୁ କେବଳ ସଙ୍ଗିତ ମାନି ନିଏ କିନ୍ତୁ, ସମୟର ପ୍ରତି ରୋମାଞ୍ଚିତ ପୃଷ୍ଠା ପାଇଁ ବର୍ତ୍ତମାନକୁ ପ୍ରଥମେ ଓଲଟାଇବକୁ ହୁଏ , ସେଥିରେ ହଜି ,ମନର ମନ୍ଥନୀ ଖୋଜିବାକୁ ହୁଏ l ମୁକ୍ତାକାଶର ବିହଙ୍ଗ ବାଡ଼ିର ଫୁଲସହ ଅପରିଚିତ ରହିଲେ , ହୃଦୟର ରଙ୍ଗୀନ୍ ମଞ୍ଚ ସୁଙ୍ଗନ୍ଧ ବିହୀନ ହୋଇଯିବ l ଭାସମାନ ନାଆ ହୋଇ କେତେ ଦିନ ବହିଵ କଳ୍ପନା ନଈରେ ? କୂଳ ଲାଗି ଗଲେ ସିନା ତୋଳିବ ଅସୁମାରୀ ବାଲିଘର, ନବ ଯୌବନ କାଳୀରେ ଆଙ୍କିବ ସ୍ବପ୍ନରାଇଜର ମଧୂପୁର l ଏଇ ମୋ ଘର ଯାହାର ଶୀତଳ ଅଗଣା , ନିତି ଗଣେ ଘଣ୍ଟାର ପୁରୁଣା ଟିକ୍ ଟିକ୍ ବାହାନା l ସମୟର ସେଇ ଅଥୟତା ପାଇଁ ତ ଦଳାଚକଟା , ମନ ଓ ମସ୍ତିଷ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଚିର ଘନଘଟା l ନିଶ୍ଚୟ, ସମୟ ହିଁତ ବଡ଼ ଜଞ୍ଜାଳ କିନ୍ତୁ,ସମୟ ଛଡ଼ା ହୋଇ ରହିବ କେତେ ବେଳ ? ସମୟକୁ ଅଣଦେଖା କରି କଣ ଗଢ଼ିହେବ, ବୟସର ଗୋଟେ ଅପରିବର୍ତ୍ତିନୀୟ କାଳ ? ଘଣ୍ଟା ରୁ ଓହ୍ଲେଇ ସମୟ ଯେତେବେଳେ ବୟସର ଦ୍ୱାରବନ୍ଧ ଡେଇଁ ଚାଲିଯିବ, ବସନ୍ତ ଯୁଇ ରେ ମନ ଉଷୁମ ହୋଇ ରହିପାରିବ ତ ? ଆଶାରେ ଆଶଙ୍କାର ବସା ବାନ୍ଧିବାକୁ ଲାଗିଲେ, ବ୍ୟତିବ୍ୟସ୍ତ ବୟସ ବିରହ ର ଶ୍ୱେତବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧିବ l ତେଣୁ ମନକୁ ଶାନ୍ତ୍ବନା ମୁକ୍ତ କରିବାକୁ ହେବ , ଅଣାକାର ମନରେ ଆକାର ବୋଲିବାର ବେଳ ଆସନ୍ନ l କୁଆଁରୀ ଜହ୍ନର ଯୋଛନାରେ ଆଶା , ଜୁଆରିଆ ବୈତରଣୀ ଗର୍ଭରେ ବହି ବହି, ଯୌବନର ଭୁଗୋଳରେ ମରୁଭୂମି ସୃଷ୍ଟି କରିବ , ନୀରବ କାକର ରାତିରେ କେବଳ ସ୍ଵପ୍ନ ରହିଯିବ ନିଦ ନାହିଁ l କଳ୍ପନାର ପ୍ରତ୍ୟାଶୀତ ମନୋରମ ଛବିଟେ ପାଇଁ, ମନ ମାଟି ଲେପୁ ଲେପୁ ,ଛୋଟ ଛୋଟ ଗୋଡ଼ି ବୟସର ସମତଳ ଭୂଇଁରେ ଛିଦ୍ର ଆଣି ଦେବା, ଅଧା ଗଢ଼ଣର ଦେହ ସାଜିବ ଚିତ୍ର ନଈର ମୂର୍ତ୍ତୀ ନାଉରୀ l ଫେଣ୍ଟୁଥିବା ମନକୁ ଅନ୍ଧାର ମୁକ୍ତ କରିବାର ସମୟ ଏଇ ନହେଲେ, ହୃଦୟର ଅଧାଲିଭା କୋହ , ଯୌବନ ର ଜଳନ୍ତା ନିଆଁ ପାଇ ଦେହକୁ ଆଶାନଈ ରେ ଦାହ କରି ଦେବ ।। ©BP Bagh"