White मनात असंख्य प्रश्न असताना त्याची उत्तरं शोधत राहतो.. एके दिवशी लेकीला बाप पाहुणा होऊन जातो.. नाजूक सुंदर बाहुलीला कोणीतरी रडवून जातो.. हळव्या मनाचा बाप अश्रू गाळत राहतो.. जरावेळ कोणी मागितली गाडी तरी जीव खाली वर होतो.. लहानपणापासून जपलेली बाहुली सहज दुसऱ्याला देतो.. काळजावर दगड ठेवून तो कन्यादान करू पाहतो.. खरं सांगायचं झालं तर बाप काळीज देऊन जातो.. बाप काळीज देऊन जातो.. ©गोरक्ष अशोक उंबरकर

गोरक्ष अशोक उंबरकर

White जीवनात नकळत अशी कोमल कळी उमलते.. उमलताना बरेच काही सुंदर क्षण फुलवते.. नाजूक कळी जणू हळूहळू बहरते.. बहरताना चोहीकडे सुगंध तिचा दरवळते.. लाडक्या कळीला आपण जिवापाड जपायचे.... परक्याचे धन म्हणत दुसऱ्या हाती सोपवायचे.. अश्रू लपवत फक्त दुःख मनात साठवायचे.. शेवटी यालाच तर कन्यादान असे म्हणायचे .. कन्यादान असे म्हणायचे ©गोरक्ष अशोक उंबरकर

गोरक्ष अशोक उंबरकर

White जीवनात गोजिरी शी कोमल कळी उमलते.. उमलताना बरेच काही सुंदर क्षण फुलवते.. नाजूक कळी जणू हळूहळू बहरते.. बहरताना चोहीकडे सुगंध तिचा दरवळते.. लाडक्या कळीला आपण जिवापाड जपायचे.... परक्याचे धन म्हणत दुसऱ्या हाती सोपवायचे.. अश्रू लपवत फक्त दुःख मनात साठवायचे.. शेवटी यालाच तर कन्यादान असे म्हणायचे .. कन्यादान असे म्हणायचे.. ©गोरक्ष अशोक उंबरकर

गोरक्ष अशोक उंबरकर

कन्यादान कन्यादान हुआ जब पूरा, आया समय विदाई का । हँसी खुशी सब काम हुआ था, सारी रस्म अदाई का ।। बेटी के उस कातर स्वर ने, बाबुल को झकझोर दिया। पूछ रही थी पापा तुमने, क्या सचमुच में छोड़ दिया ।। अपने आँगन की फुलवारी, मुझको सदा कहा तुमने । मेरे रोने को पलभर भी, बिल्कुल नहीं सहा तुमने ।। क्या इस आँगन के कोने में, मेरा कुछ स्थान नहीं । अब मेरे रोने का पापा, तुमको बिल्कुल ध्यान नहीं ।। नहीं रोकते चाचा ताऊ, भैया से भी आस नहीं । ऐसी भी क्या उदासी है, कोई आता पास नहीं ।। बेटी की बातों को सुन के, पिता नहीं रह सका खड़ा । उमड़ पड़े आँखों से आँसू, बदहवास सा दौड़ पड़ा ।। माँ को लगा गोद से कोई, मानों सब कुछ छीन चला । फूल सभी घर की फुलवारी से, कोई ज्यों बीन चला ॥ ©Heer

Heer

White मनात असंख्य प्रश्न असताना त्याची उत्तरं शोधत राहतो.. एके दिवशी लेकीला बाप पाहुणा होऊन जातो.. नाजूक सुंदर बाहुलीला कोणीतरी रडवून जातो.. हळव्या मनाचा बाप अश्रू गाळत राहतो.. जरावेळ कोणी मागितली गाडी तरी जीव खाली वर होतो.. लहानपणापासून जपलेली बाहुली सहज दुसऱ्याला देतो.. काळजावर दगड ठेवून तो कन्यादान करू पाहतो.. खरं सांगायचं झालं तर बाप काळीज देऊन जातो.. बाप काळीज देऊन जातो.. ©गोरक्ष अशोक उंबरकर

गोरक्ष अशोक उंबरकर

White जीवनात नकळत अशी कोमल कळी उमलते.. उमलताना बरेच काही सुंदर क्षण फुलवते.. नाजूक कळी जणू हळूहळू बहरते.. बहरताना चोहीकडे सुगंध तिचा दरवळते.. लाडक्या कळीला आपण जिवापाड जपायचे.... परक्याचे धन म्हणत दुसऱ्या हाती सोपवायचे.. अश्रू लपवत फक्त दुःख मनात साठवायचे.. शेवटी यालाच तर कन्यादान असे म्हणायचे .. कन्यादान असे म्हणायचे ©गोरक्ष अशोक उंबरकर

गोरक्ष अशोक उंबरकर

White जीवनात गोजिरी शी कोमल कळी उमलते.. उमलताना बरेच काही सुंदर क्षण फुलवते.. नाजूक कळी जणू हळूहळू बहरते.. बहरताना चोहीकडे सुगंध तिचा दरवळते.. लाडक्या कळीला आपण जिवापाड जपायचे.... परक्याचे धन म्हणत दुसऱ्या हाती सोपवायचे.. अश्रू लपवत फक्त दुःख मनात साठवायचे.. शेवटी यालाच तर कन्यादान असे म्हणायचे .. कन्यादान असे म्हणायचे.. ©गोरक्ष अशोक उंबरकर

गोरक्ष अशोक उंबरकर

कन्यादान कन्यादान हुआ जब पूरा, आया समय विदाई का । हँसी खुशी सब काम हुआ था, सारी रस्म अदाई का ।। बेटी के उस कातर स्वर ने, बाबुल को झकझोर दिया। पूछ रही थी पापा तुमने, क्या सचमुच में छोड़ दिया ।। अपने आँगन की फुलवारी, मुझको सदा कहा तुमने । मेरे रोने को पलभर भी, बिल्कुल नहीं सहा तुमने ।। क्या इस आँगन के कोने में, मेरा कुछ स्थान नहीं । अब मेरे रोने का पापा, तुमको बिल्कुल ध्यान नहीं ।। नहीं रोकते चाचा ताऊ, भैया से भी आस नहीं । ऐसी भी क्या उदासी है, कोई आता पास नहीं ।। बेटी की बातों को सुन के, पिता नहीं रह सका खड़ा । उमड़ पड़े आँखों से आँसू, बदहवास सा दौड़ पड़ा ।। माँ को लगा गोद से कोई, मानों सब कुछ छीन चला । फूल सभी घर की फुलवारी से, कोई ज्यों बीन चला ॥ ©Heer

Heer